ديشب احساس كردم بيش از اندازه كنترلم مي كند. هر حرفي كه مي زنم دليل ميخواهد براي قبول كردنش. اخيرا فكر مي كنم كه آگاهانه ميخواهد برتري خودش را به من بقبولاند تا من باور كنم اين اوست كه هميشه درست فكر مي كند و منطقي حرف مي زند و براي حرف هايش سند و مدرك دارد. مثلا مي گويم از اين فيلم خوشم آمده. مي گويد چرا خوشت آمده.ميگويم خوب حس خوبي داشتم از ديدنش و اگر بخواهي مي توانم در باره اش بنويسم و بعد تو بخواني. مي گويد نه به من توضيح بده چرا خوشت آمده. چون خودش از فيلم خوشش نيامده مي خواهد هر جوري كه هست اثبات كند كه حرف او درست است. بعضي وقت ها وقتي ميبينم با خواهر و برادرهايش هم دقيقن سر همين مسائل بحث مي كند به خودم حق مي دهم. نمي دانم چطور يك انسان روشن ميتواند قبول نداشته باشد كه ممكن است هر چيزي از نظر كسي خوب يا بد بيايد و از نظر ديگري بالعكس.